Το πρώτο βιβλίο που ολοκλήρωσα το 2023 και συνειδητοποίησα ότι θα βαθμολογώ τα βιβλία κυρίως βάσει πόσο τα ευχαριστήθηκα. Και το συγκεκριμένο το ευχαριστήθηκα πολύ.
Οι επιβάτες της αποβάθρας 5 αποτελείται από αγνώστους που παίρνουν καθημερινά το ίδιο τρένο για τη δουλειά σε μια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας. Μια απρόσμενη και φαινομενικά ετερόκλητη παρέα δημιουργείται και, όπως συμβαίνει κάποιες φορές, οι μέχρι πρότινος άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι ανοίγονται περισσότερο και πιο εύκολα για τα ζητήματα που τους προβληματίζουν.
 |
| ⭐⭐⭐⭐ |
"Αυτό σημαίνει ότι δεν βρήκες ψεγάδια;"
Όχι δα.Εντάξει, είχε πολλά κλισέ (ναι παντού υπάρχουν κλισέ, εννοώ κλισέ με την έννοια του στριφογυρίζω ελαφρώς τα μάτια μου μειδιάζοντας) και εντάξει, ώρες- ώρες οι τάχα υπαινιγμοί για την πλοκή ήταν μάλλον μασημένη τροφή για τον αναγνώστη, ενώ θα έλεγα ότι ήταν επηρεασμένο από τη νεοκουλτούρα της εποχής του πολιτικώς ορθού και του "woke", αλλά μόνο στο βαθμό που ένας ενήλικας της γενιάς των '70 αντιλαμβάνεται και αναπαράγει τις έννοιες. Ωστόσο δεν με ενόχλησε τίποτα σημαντικά κατά την ανάγνωση. Και πιθανόν η απουσία των αναφορών αυτών να ήταν πιο ηχηρή από την ολίγον τι αναμασημένη παρουσία τους.
"Άρα το Πράσινο Σημειωματάριο της συγγραφέως θα το διάβασες;"
No comments:
Post a Comment